XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Intelektuala militante Gaur egun, 68ko maiatzaren aktore asko eta asko, bai intelektualak edota militanteak, Alderdi Sozialistan edo baita ere burgesia zaharraren lerroetan aurkitzeak zera adierazten digu, projektu eta sujeto politikorik gabeko masen erreboltaren handitasuna eta miseria; eta aldiberean, 68ko maiatza, funtsean errebolta ideologikoa izan zelako, burges txikien manifestazio gorena izan zela.
Baina burges txikiek, ikuspuntu politikotik klase bat ez direnez gero, masak aurrera eramateko projektu antolagarri bat ez izatearen drama bizi beharra izan zuten.
Horren ondorioz, gaur egun, militantearen figura iraindua dugu eta beraren ordez intelektual-kazetariarena eskaintzen zaigu.
Azken honek etengabe proposatzen digu projektu oro
68ko maiatzean ibilitako intelektualek badute, pasaporte gisa, zer eskaini burgesiari; marxismoaren ustezko gorpuaren gainean eraikitako ideologia desberdinak alegia.
Horregatik dugu ezinbestekotzat gaur egun militantearen erreinbindikapena, baina prozesu subjetibo gisa funtsean, bere euskarritzat
Euskadin, 68a baino urte batzu lehenago,
Ondorioz, erakunde politiko iraultzailea eta militantziaren forma berri batzu agertzen dira eta hauek Espainian orduan zeuden politikaren hiru moduak krisian jarri zituzten.
Politika frankista, nagusia zena; PNVren politika
Azken hau,
Eta arrazoia argi zegoen:
Dena den, ñabardu behar dugu PCEaren antiabertzalekeria ez zela hain azkar eta hain masiboki nabaritu, izan ere orduko alderdi antifrankista gehienek ez zutelako ETA aurrez aurre kritikatzen; egia esan, ETA instrumentalizatzen saiatzen ziren, zeren, praktikan, frankismoaren aurkako erantzunik gogorrena bait zen.
Oso interesgarria egiten zaigu bestalde, zera frogatzea, ETAk burruka armatu iraultzailea bere oinarri abertzaleekin lotzeko egin zuen tesi iraultzaile sozialistenganako lehen hurbilketak ez zirela PCUSen ez eta bere sateliteren bitartez egin.
1966an egin zen, eta Algeria, Cuba eta Vietnam-en experientzien bitartez eta baita ere gerrila eta gerra herritar luzeari buruz txinatarrek idatzitakoaren bitartez.
Guzti horietatik Euskadirako irakurketak eginez, Euskadi klase burrukaren inguru autonomo kontsideratuz, eta horrela barne kontradizioen konponketaren nagusitasuna baieztatuz.
Esan bezala, 1966an agertu ziren ideia hauek, V. Asanbladaren bigarren partean.
ETA ez zen antifrankista, bere projektu politikoa zeukan.Frantzian ez bezala, Hego Euskadin ezina izan zen PCUSak agindutako sozialismoa hautestontzien bidez lortzea, zeren Euskadiko askapenerako mugimenduak bere sorreran ez bait zuen halakorik izan Espainian.
Espainiako modu politiko nagusia Frankismoa zen.
Baina hala eta guztiz ere, Franco ez zen izan, berez, euskal politikaren kanpoko erreferentea baino.
Horregatik, Franco hil ondoren bere
Baina, ETA ez zen erakunde antifrankista bat, ETAk bere projektu politiko propioa zeukan, eta azken batean, Franco zein Suárez zein González momentuko kanpoko erreferenteak dira,
Egia da baita ere, bere garaian PCEak ere ez zuela PCUS-ak mendebaleko PCentzat agindutako
Ez zuen merito handirik izan beraz.